Naar Assisi.

Tjonge jonge wat kan het warm zijn. Vandaag klom de temermometer tot 38 graden. En dat is best warm.

Toen ik vanochtend opstond waren de boys al vertrokken. Hun dag( en ook de mijne, want we reden de zelfde weg) begon met een kleine afdaling gevolgd door een hele lange klim. Aan t begin van de afdaling haalde ik ze in. Grappig om ze zo te zien als snelheidsduivels met ware doodsverachting naar beneden zoeven over wegen met gaten.

Ik doe t ze niet na. Dus nogmaals: petje af.

Om elf uur bereikten we (na 50km) de eerste afgesproken stop. Dat was eigenlijk te vroeg om al te gaan eten. Dus koffie met wat erbij. We besloten bij 90 km. weer af te spreken voor de lunch. In die plaats kreeg ik het lichtelijk aan de stok met een Italiaan in n VW golfje, die zijn middelvinger naar mij opstak. op dat moment was ik klaar met het gemiddelde rijgedrag van de Italianen. Dus ik heb het Golfje even gevolgd. Ik hoop en verwacht dat hij zich in de toekomst wat hoffelijker gedraagd.t.o.v. buitenlanders.

de Lunch was lekker. De volgende stop Assisi.

we zitten in een erg luxe hotel net buiten de stad.een heerlijk zwembad lokte.

Maar het gekke was dat ik eigenlijk direct naar de basiliek van Franciscus wilde. Ik kon niet wachten daar weer te zijn. Met n taxi ernaartoe. En oh wat mooi. Het gevoel van thuiskomen, op je plek zijn, rust, alles is goed interne vrede is denk ik het woord. In de crypte een uurtje gezeten. Denken, stil zijn,vragen, verwonderen,een traan laten,  gewoon zijn dus. De energie van die plek opnemen en trachten te begrijpen. Maar vooral over je heen laten komen. Het zal waarschijnlijk de laatste keer zijn dat ik hier ben. Maar wat is het mooi dit ervaren te hebben. Wat ben ik een gezegend mens. Ik denk niet dat ik ooit in staat zal zijn uit te leggen wat deze plek mij zegt.

Omdat ik toch wilde dat de boys na de steile klim naar Assisi toch lekker aan zouden komen besloot ik terug naar t hotel te gaan. Lopend.

Dat was niet zo slim.

Mijn god wat n klim. Drijfnat en helemaal kapot kwam ik in het hotel aan. De boys arriveerden op t zelfde moment.

Het zwembad was koud maar heeeeeerlijk..

Vanavond met z'n drieen heerlijk pizza gegeten en toen naar de kerk gelopen. God wat mooi met die zonsondergang.

Ik zit nu in de bar van het hotel. Het was heerlijk rustig totdat er een stel schreeuwende Amerikanen binnen kwamen.

Gedaan met de rust.  Wat een barbaren.

Morgen nog weer even rust vinden op die speciale plek. Kracht vinden om door te gaan. Doorgaan maar telkens weer anders. Blijven houden van al die mensen om me heen, het houden van blijven definieren. Maar vooral het gevoel houden. 

Morgen naar Cassale Rosso . Het einde van de trip met de fietsers. Een nieuw hoofdstuk gaat geschreven worden.

De afgelopen hoofdstukken had ik voor geen goud willen missen. Dank je wel Ton, Dank je wel Walter.  Jullie hebben me verrijkt.