Bora Bora.

Wakker worden in de kristal heldere azuurblauwe lagune van Bora Bora. Wie zou dat niet willen? Bora Bora is geen atol maar eigenlijk een eiland met een heel aantal kleinere eilanden in een cirkel er om heen. Buiten die ring van eilanden ligt dan weer het rif waar de golven breken zodat het geheel beschermd is. Het hoofd eiland bestaat uit een aantal pieken. De hoogste is ruim 800 meter. Als je door de lagune rond het hoofdeiland vaart met een behoorlijk vaartje doe je er ongeveer ruim twee uur over. Best groot dus nog. 

Gezien het feit dat de heli niet door ging hadden we besloten dan maar een lagune toer te doen. Dat kon s'middags.

De ochtend werd besteed aan een retourtje van het schip naar het dorp met de tender. De meeste winkels waren dicht vanwege de nationale feestdag maar een goede cappuccino konden we wel krijgen.  En toen van het schip naar een door de Aranui afgehuurd eiland om heerlijk van dit Bounty paradijs te genieten.  Werkelijk ongelooflijk helder water. Visjes kijken zwemmen koraal kijken. Afdrogen en onder een palmboom wat koelte zoeken. Wat is het leven toch vermoeiend. De lunch werd op het eiland geserveerd. Er was een BBQ met alles er op en eraan. De crew deed erg haar best. Wat een heerlijkheid om onder een boom direct aan het water een vers stuk vis;vlees; fruit te doen vergezellen door een glaasje gekoelde witte wijn met een uitzicht om nooit te vergeten. Tja was het altijd maar zo'n feest. 

Na de lunch lag de gemotoriseerde kano klaar om ons de lagune te laten zien.  Eerste stop was direct een dingetje. We gingen haaien en roggen kijken. Oh ja en voelen. We gingen het water in. Fantastisch om die roggen langs je lijf te voelen. Ze zijn heel zacht. Je moet wel uitkijken om niet op ze te gaan staan. Dan kunnen ze steken en dan kan het slecht met je aflopen.  De haaien is een ander verhaal. Die zijn niet zacht. Maar wel mooi. En ook wat dom. Als er wat brood uit de boot gegooid werd waren de vogels meestal eerder dan die haaien. Nou ja, waarschijnlijk hadden ze hun lunch al gehad. Het is wel een ervaring om met die beesten te zwemmen maar helemaal senang voelde ik me toch niet. Vanaf de veiligheid en dus voorspelbaarheid van de boot nog wat fotos genomen. Het water is zo onvoorstelbaar helder dat dat gewoon kan.  De tocht ging verder naar een gebied met koraal. Weer de mogelijkheid om te snorkelen. Duizende gekleurde gestreepte gepuntte gevlekte visjes gewoon naast de boot. Prachtig

Er was nog meer te zien dus we gingen weer. Stel je voor : links van je knetters hoge rotsen, rechts platte eilanden met palmbomen. Voor je een azuur blauwe lagune. De boot sprint over het water je haren wapperen in de wind en je hoofd is leeg. Alleen de indrukken van de natuur om je heen. Dit is waar je wil zijn.

Ik heb me vaak vergaapt aan die prachtige vakantie brochures. Huisjes op het water, riet gedekt natuurlijk. Mooi blauw water er onder. Het ultime geluk. Nou; ik heb ze nu in het echt gezien en ik hoef er niet meer naartoe. Het zijn er op Bora Bora namelijk  niet een paar maar honderden. Sommigen hebben zelfs een zwembad op een halve meter boven de zee. Waanzinnig. De huisjes zijn verbonden met pieren waarover golfkarretjes rijden om de gasten te vervoeren. Want ze zouden eens moe worden. 

Nee zo'n verblijf hoef ik niet. Een illusie armer maar gelukkig een wetenschap rijker ging de boot verder. Helemaal rond het hoofdeiland tot we weer bij de Aranui waren. Mooi op tijd voor het happy hour in de bar. 

Het laatste diner was heerlijk maar er hing ook een beetje een afscheids sfeer. Adressen werden uitgewisseld en dikke en minder dikke zoenen werden  gegeven en ontvangen. Morgen zou het voorbij zijn. Inmiddels stuurde de kapitein het schip richting Tahitie.  Nog één  nachtje door de golven in slaap gewiegd worden. Wat een dag;wat een trip.