Naar Cassale Rosso.

Vanaf Assisi naar het huis  Cassale Rosso, is het slechts drie kwartier rijden. Genoeg tijd dus vandaag. Het plan was snel gemaakt. Rustig opstaan en ontbijten, en daarna nog weer naar de stad. We zouden om 12.00 uur in het huis kunnen dus ik sprak met de boys af dat zij deze korte etappe wel zonder mij zouden kunnen en dat ik ze bij het huis zou zien.

Met de auto naar de stad en de parkeergarage in.

Nu hebben die italianen smalle autotjes.en dus erg smalle plekken in de garage. Het koste enig manoeuvreren maar ik kreeg hem in het vak zonder veel krassen of deuken.

Terug naar de baseliek van Franciscus.  Er hangt daar n sfeer waar je zo rustig en kalm van wordt, waar het tempo uit het leven gaat en waardoor je instaat bent meer te zien en te ervaren.

Het is zo wonderlijk om dat bij al die mensen te zien gebeuren. Wat is dat? Daar kan ik nog lang over nadenken. Maar één ding staat voor mij vast : de plek geeft kracht en rust. Berusting???

Nog een paar uurtjes door de stad geslenterd op zoek naar iets fatsoenlijke als soevenier. Helaas. Niet gevonden. Heb nog even in een gallerie staan dubben over een icoon van St. Franciscus, maar ik vond 650 euro toch n beetje te veel voor het ding. Dat geld kan n betere bestemming krijgen.

In iets meer dan drie kwartier was ik bij het huis. Kon het zowaar in een keer vinden.

Heerlijk maar helaas alle deuren zaten op slot.

Omdat ik toch al n week uit mijn auto leef   (die er overigens uitziet als een vuilnisbak) maakte het me niet veel uit. Zwembroek aan en het zwembad in. Heerlijk die verkoeling.

Toen ik een auto hoorde op de oprijlaan dacht ik dat Conny gearriveerd was. Helaas het waren de schoonmakers, die mij direct met erg veel Italiaans temperament vertelden dat ik veel te vroeg was en dat ik pas om 16.00 uur naar binnen kon.

Ook goed. Het was me om t even.

Uiteindelijk werd het een wat verwarrende toestand . Iedereen kwam aan en wilde een kamer, maar ja die waren nog niet klaar want het was nog geen 16.00 uur.

De verhuurder, Emanuel, kwam ook langs en liet de chaos voor wat die was. Heerlijk.

Uiteindelijk kwam alles natuurlijk weer goed en kon eenieder zich settelen.

Met z'n allen aan het zwembad. Heerlijk.

Ik besloot nog even naar de buurtsuper in Spoleta te rijden. Wat bubbels te kopen om de prestatie van de boys mee te vieren.

Bij terugkomst was het spul al aan de middagetappe begonnen. Cq de eerste wijntjes hadden hun weg al gevonden.

Voorafgegaan door de bubbels hebben we lekker buiten aan n lange tafel gegeten. La Bella Italia.

Nu is iedereen al naar bed en geniet ik hier van de krekels en de stilte.

Misschien heb ik gisteren en vanochtend wel geleerd deze stilte werkelijk te voelen en er wat mee te kunnen. Een mens is nooit te oud om te leren!!!!