Er is internet.

30 april 2019 - Papeete, Frans-Polynesië

Het kost een godsvermogen maar tegenwoordig kan alles. Zelfs Internet midden op de stille Zuidzee. Geen mast te bekennen maar het werkt. We zitten op een boot. En wat voor een. Half vracht half passagiers. 200 mensen aan boord. Eergisteren vertrokken uit Papeete. Tegen 12 uur voeren we de haven uit. We waren al om 8 uur aan boord aangekomen maar er moest eerst nog  van alles aan veiligheids drills gedaan worden.  Toen de zwemvesten weer opgeborgen waren en wij aan tafel konden voor de lunch ging ons bootje langzaam beginnen aan haar reis. Het heeft wel wat om zo het ruime sop te kiezen. 

Eerst een behoorlijk stuk lags de kust van Tahitie.  Dan het land achter je laten en rondom alleen maar water zien. Dan  besef je je dat zo n oceaan groot is Erg groot. Heeel erg groot. De stille oceaan is qua oppervlakte een derde van de wereld. Dat is dus erg groot.

Gisteren. Na een nacht met veel gerol en gestamp,  aangekomen bij het atol Fakarava.  Fantastisch om te zien dat er ineens palmbomen in het water staan. Het land is zo laag dat je t nauwelijks ziet. De lagune van Fakarava is groot. Toen de boot voor anker ging, bij de aanlegsteiger,  konden we de overkant niet zien. Met een soort landingsvaartuigen werden we aan land gebracht.  Als je daar loopt duurt het niet lang of je moet aan de gevolgen van de klimaatverandering denken. Wat hou je over van dit paradijselijke oord als de zeespiegel inderdaad gaat stijgen. Wat moet er van deze mensen worden? Waar naar toe kunnen ze ?.

Ben blij dat ik dit nog kan zien. 

Het programma bestond uit een wandeling en lekker een verlaten strandje zoeken om te zwemmen. Wel oppassen voor haaien en steenvissen. Nou die haaien zijn er. Verspreid over de parel witte zandbodem liggen koraalkolonies. Dat zijn donkere plekken om te zien. Plots zie ik zo n donkere plek langzaam naar rechts gaan. Hmm dat is gek want koraal verplaatst zich niet. Dan in eens kijk je beter en zie je zo n haai van bijna twee meter langs je gaan.  Das even schrikken. Gelukkig had ie al gegeten en liet mij links liggen.  Toch maar snel het water uit. Misschien was hij wel net zo bang voor mij als ik voor hem.

Je moet trouwens op zo.n atol wel oppassen voor vallende kokosnoten. Levensgevarlijk. Dat je geen mensen met helmen op ziet is een wonder. Waarschijnlijk is er zo hier en daar heel wat niet aangeboren hersenletsel.

De boot verliet Fakarava weer tegen de lunch. De middag kregen we een voorproefje van vandaag. Alleen maar water waar je ook kijkt. En een boot die gewoon door de golven en deining zn koers houdt. Heerlijk. Het geeft vertrouwen en dus rust.

Oh ja er is natuurlijk van alles te doen op zo n boot. Gisteren avond hadden we na het formeel voorstellen van de gehele bemanning(ruim 100 man) een mode show. Er is ook een winkel aan boord waar je van alles kunt kopen. Dus ook de laatste Tahitiaanse mode. Nu zochten ze nog een paar modellen. Kortom sinds gisteren ben ik een BP er een bekende passagier. Het showen van een poncho doet wonderen voor je bekendheid. Wel lachen hoor.

Vandaag een rustig dagje op zee. De was gedaan en vanmiddag een lezing gehad over de geschiedenis van de Marquesas eilanden.  Waar we als alles goed gaat vanavond aan zullen komen.

Ik verheug me al op het uitzicht als we morgen wakker worden.

Foto’s

5 Reacties

  1. Walter van der Griend:
    30 april 2019
    Mooi verhaal BP en om het maagdelijk paradijs te mogen bezoeken.
  2. Evelien:
    30 april 2019
    Prachtig!
  3. Thijs van Gils:
    30 april 2019
    Mooi verhaal en mooie foto’s! Maar ter verduidelijking mis ik nog de modeshow foto in poncho, gaarne toevoegen. 😁
  4. Jan en Ineke:
    30 april 2019
    Hai Frans! Mooi dat er internet is, missen we niets van je prachtige verhalen en foto's!
  5. Conny:
    30 april 2019
    Jaloersmakend die foto’s van die bountyeilanden. Je boort allerlei ongekende kwaliteiten van jezelf aan. Eerst die brommer, toen de camper en nu kandidaat voor Holland’s topmodel? Ben het met Thijs eens, waar zijn de foto’s?!💋