Manaus en de beroving.

Toen we vanochtend in de taxi stapten om ons naar het oude centrum van de stad te laten rijden, kwam het meisje van de receptie nog naar buiten om ons te waarschuwen. We moesten voorzichtig zijn. Eigenlijk wilde ze dat ik mijn horloge niet om zou doen.

Toen dacht ik nog van : Ach het zal zo'n vaart niet lopen. Ik ben wel in ergere situaties geweest.

 Wat dat betreft ben ik een slons en eentje die veel te veel vertrouwen in de goedheid van de mensheid heeft.

Nadat we de oude markt in het oude centrum  hadden bekeken, en een paar aapjes hadden gekocht, liepen we de stad in. Mijn god wat is het heet. 32 graden maar de gevoelstemperatuur. Is 42 graden.

Geen droge draad meer aan je lijf. Nou en wat doe je dan in Manaus??? Dan ga je de CenA in. Ja ja die Nederlandse kleding keten. Daar hebben ze airco. Wat een heerlijkheid.

Na n tijdje rondgelopen te hebben, en afgekoeld te zijn, besloten we onze tocht voort te zetten. We staken de weg over. En toe,

Plots, binnen geen tijd, zonder dat je kunt reageren, ik hoor een schreeuw, zie een gozer vlak bij Rini, zie zijn hand bij haar nek, en voor dat ik me het realiseer, is haar gouden kettinkje van haar hals gerukt en heeft de dief de benen genomen. Ik schreeuw, maar ja hij kan hard lopen. Ik zie hem een steegje in rennen. 

Compleet verbouwereerd staan we daar midden op dat zebrapad. What the fuck just happened????

Tja en hoe reageer je dan.  In een keer zie je overal potentiële rovers, dieven, vuil tuig.

Je wil beschermen maar je weet niet hoe. Je wil aandacht geven maar je staat zelf ook te trillen op je benen. Wat een KUT ervaring.

Brazilië is plots een land van rovers. Super allert bekijk je iedereen. Niemand is te vertrouwen. Ik ga voor haar lopen. Bal mijn vuisten. Knoop mijn rugzak vast, hou de hand in mijn broekzak waar mijn portomonee zit.  Ben nu voorbereid om te slaan, te schoppen of wat dan ook. Ik ben echt boos!. Vreeselijk dus.  We besluiten ergens te gaan zitten om even af te koelen en weer tot ons zelf te komen.

Pas een uur later tijdens de lunch in een leuk restaurantje, kon Rini gelukkig weer lachen. Wat een impact heeft een dergelijk voorval. 

Het maakt moe. We besluiten naar het hotel terug te gaan. Het zwembad op de 18 verdieping geeft  verkoeling. Hoog boven alles geeft het ook een gevoel van veiligheid. Hier zijn geen dieven geen rovers, hier kan ik gewoon liggen en naar de wolken kijken.

Vanavond, op advies van onze gids ,Patrick,  heerlijk gegeten in een Argentijnse restaurant.  Prima, 

Nu nog n wijntje in het hotel en dan de luikjes toe.

Het was een enerverende dag, maar ook een waar de ratio zegevierde, waar zowel Rini als ik snappen dat in een land met zoveel sociale tegenstellingen, en armoede dit soort dingen gebeuren. Het valt niet goed te praten, maar ergens wel te snappen.

We rusten uit en maken er morgen weer een mooie dag van.