Manaus.

Het is warm. Het is bewolkt, het is dus heel zweterig. Vandaag een prive city tour. Met n gids, en een chauffeur. Na de ervaring van gisteren wel een veilig gevoel. 

Half tien en een zwarte best grote auto staat voor het hotel. De ramen zijn geblindeerd. De deuren worden voor ons open gehouden en we stappen in. Heeijk koel 

Bernardo is een prima chauffeur. Iedere oneffenheid in de weg (en dat zijn er veel) tracht hij zo aangenaam mogelijk voor ons te nemen. Wat een aardige man.

Sena, de gids begint alles uit te leggen. Waar we zijn, wat we links niet zien als we rechts moeten kijken, etc etc. En dan denkt hij dat wij dat allemaal kunnen onthouden. Nou, niet dus. We rijden door het wel arendste deel van Manaus.

Dat zou je niet denken als je ziet waar je langs rijdt.

Volgens mij bestaat er in het Portugees geen woord voor onderhoud. Het lijkt alsof daar hier niet aan gedaan kan worden. Het ziet er niet uit. De meeste gebouwen zijn erg slecht onderhouden en vies. Het verkeer doet er geen goed aan. Uitlaatgassen, rook, fijnstof, hier maken ze zich nergens druk om. Mijn longen komen in protest. Soms wat lastig om voldoende zuurstof te krijgen.

De eerste stop was een villa/paleis van een rubberbaron uit het eind van de 19 de eeuw. alle materialen voor de bouw zijn uit Europa ingevoerd. Alles, maar dan ook alles, bouwmateriaal, marmer, steen, hout, gietijzer etc etc. Die lui waren echt gek. Uiterlijkheid was en is dus belangrijk voor sommigen. Toen waren het huizen, nu is het Instagram. Hoe weinig zijn we als mensheid dus geëvolueerd.

Maar ja, ook wel mooi om te zien hoe de superrijken hier in die tijd zich bezig hielden.

Nu is het een museum.

Eigenlijk is er in Manaus niet veel te zien. Zo'n city tour is dus lastig te organiseren. Je wil voor de $50.-- wat bieden, maar ja, er is niet veel. Dus wat te doen.

Je neemt die toeristen mee naar de markt. Mooi om te zien dat al die hygiëne maatregelen n Nederland lulkoek zijn. Hier ligt de vis en het vlees gewoon ongekoeld in 30 graden op de toonbank.  Je vraagt je af waarom hier niet meer mensen ter plekke doodvallen na de consumptie van dit alles. Maar misschien moeten we omdenken. Misschien doen wij het wel wat overdreven in Europa. 

Vis, vlees, groente en fruit. Het is allemaal te koop. Heerlijk om rond te struinen.

Het was tijd voor n drankje. Een gezond drankje. Vraag me niet  wat ik heb gedronken maar het was zuur en dorstlessend. Eigenlijk erg lekker.

Het hoogtepunt van toeristisch Manaus is de opera. Een gebouw voltooid in 1893.

Volledig geimporteerd uit Europa.

Gietijzeren constructie uit Frankrijk.., Marmer uit Italië, meubels uit Duisland. Schilderijen, kroonluchters, tafels en noem nog maar eens wat allemaal uit Europa hierheen verscheept om de rijken van die tijd een gevoel van "thuis" te geven. 

Pavarotti schijnt, toen hij hier zong, gezegd te hebben, dat er een geweldige accoustiek in de zaal zit.  We nemen het aan.

Tja, en andere hoogte punten zijn er niet. We werden afgezet bij een enorm winkelcentrum. Daar heerlijk gelunched en daarna met een taxi naar het hotel 

Lopen doen we niet. Daar is het veel te warm voor.

De middag heerlijk soezend in het hotel doorgebracht.

Het diner was heerlijk Manaus ligt midden in dit giga land, maar wij eten vis. 

Morgen via de Rio Negro naar de Amazone. Alleen die naam al, het heeft iets magisch.

Het gaat primitief worden op die boot. Waarschijnlijk geen internet, dus ook geen verhalen. 

Jullie lezers zullen dus geduld moeten hebben. Een volgend verhaal komt, maar niet morgen. En als ik overboord donder, en door de krokodillen tot een hapje ben verworden, dat was het me een genoegen jullie te hebben leren kennen. En als jullie aan mij willen denken, bedenk je dan dat ik heb genoten niet alleen op deze reis, maar op mijn totale levensreis.

Gelukkig zijn er zwemvesten. Dus, tot over n paar dagen