Van Olinda naar Porte de Galinhas.

Omdat ze bij de boeking een fout hadden gemaakt, bij de Pousada in Olinda, hadden ze geen kamer met twee gescheiden bedden. Daar was ik dus niet mee accoord gegaan en na wat heen en weer gepraat kregen we twee kamers. Mijn kamer lag in een ander gebouw aan de overkant van de straat.

We hadden afgesproken om om acht uur te ontbijten. Tien ik het "hoofd" gebouw binnenkwam zag ik Rini al zitten.  Oeps n gezicht met onweer. Wat was er aan de hand?  Ze had slecht geslapen. Uiteindelijk maar twee uurtjes. Geen warm water om te douchen, enorme stortbui waardoor het boven haar bed was gaan lekken, natte kussens,gladde lakens, blaffende honden en nog meer ellende. Kortom geen prettige ervaring.

Om kwart over negen stond de auto met chauffeur en gids al klaar voor de stadsrondrit.

De gids wist veel, vertelde veel, heel veel te veel om allemaal te onthouden. Eerst Olinda. Een heel oud stadje tegen de heuvels gebouwd met kleurige huizen. Kobbelsteentjes, leuke doorkijkjes. Veel kerken en kloosters. Kortom een fantastische toeristische plek. Gelukkig is het toeristenseizoen nog niet begonnen, was het zondag en regende het. Mooi rustig dus. We wandelden wat, kregen uitleg over gebruiken, gebouwen, geschiedenis en nog meer. Vanaf een heuvel een prachtig uitzicht over Recife. Het lijkt op NewYork van een afstandje. Giga stad dus.

Na Olinda was het oude centrum van Recife ons volgende doel.

Gesticht door de Nederlanders. Maurits van Nassau, ja die van het Mauritshuis, was er Gouveneur. Maar ja de Portugezen kwamen en Maurits had geen zin meer om te vechten of zo. Kortom dat de Brazilianen Portugees spreken en geen Nederlands hebben we aan die Maurits te danken. Toch even bij stilstaan als je de volgende keer naar de stier van Potter gaat kijken.

De gids nam afscheid en de chauffeur begon aan de 60 km. naar porte galinhas.

Gelukkig was het niet druk op de weg. Ruimte voldoende om langs de gaten in het wegdek te laveren.

En toen kwamen we aan bij onze volgende Pousada 

Het was alsof we terug waren in de jaren zestig. Mijn god wat n zooi. Hele vriendelijke mensen, maar rondkijkend vroeg ik me af of dit de ek was waar we onze laatste dagen in Brazilië zouden slijten.

Toen bleek ook dat ze niet bedacht hadden om twee bedden op de kamer te maken. Via de vertaal app(een super handig en leuk iets) kon ik duidelijk maken wat we wilden. Men ging aan de slag. Tien minuten later was de kamer klaar.

En toen kwamen we op onze kamer. En toen had ik genoeg gezien.

Mijn bijkeuken thuis is groter, de badkamer op het Amazone notendopje was ruimer. Je kon je kont niet keren. Deuren die klem zaten. Kieren in de muren. Nee dit doen we niet. Leuk als je achtien bent en aan het backpacken, maar die tijd hebben we gehad.

Het besluit om hier niet te blijven was snel genomen. Via Booking.com snel een ruim appartement voor 5 personen geregeld op een resort buiten de stad. 

De mensen van de Pousada vriendelijk bedankt voor hun inspanningen, maar aangegeven dat deze accomodatie toch echt niet aan onze verwachtingen voldeed.

En weg waren we. 

Op naar het mooie hotel met giga zwembad, palmen, strand en vooral ruime appartementen en een goede badkamer.

Bij de receptie de volgende deceptie.

Het was geen hotel. Het is een resort waar particuliere appartementen zijn welke verhuurd worden. Omdat het allemaal op erg korte termijn geregeld was, had de eigenaar nog niet doorgegeven dat het allemaal oke was. De vertaal app was broodnodig. Natuurlijk spreekt ook hier niemand Engels 

Uiteindelijk is alles goed gekomen. We hebben een heerlijk appartement, ieders een slaapkamer met eigen badkamer. Een heerlijk balkon met uitzicht op de tuin met het giga zwembad. Het is allemaal ruim aangelegd, en omdat het seizoen nog niet is begonnen is het heerlijk rustig.  Hier kunnen we onze laatste twee dagen prima doorkomen.

Morgen en overmorgen lekker relaxen aan zwembad en strand. Een mooie afsluiting van een fantastische reis.