En weg ben ik

Wanneer ik de gordijnen opendoe klettert de regen tegen het raam. Wat n pokken weer.

Heerlijk om te bedenken dat ik vanavond op Curaçao zit. Als alles goed gaat.

Buurman Peter, die vandaag jarig is, brengt me naar Schiphol. Naar de rijen.  

  al vaker heb ik bedacht, dat de wereld nog n keer kapot gaat door wetgeving, burocratie en de daarbij horende formulieren.

Waar is de tijd gebleven dat je met je paspoort en je ticket de wereld kon rond reizen.

Nee, je moet nu een volledige administratie bij je hebben.

En ja, jullie hadden het al geraden, ik had niet het juiste formulier uitgeprint. Wel op mijn telefoon maar dat was niet voldoende.

Gelukkig was ik niet de enige dus een aantal vriendelijk dames met een printer zorgden voor een goede afhandeling.

De koffer verdween in een gapend gat en ik kon aansluiten in de rij voor de beveiliging.

Wat een feest. Ondanks dat je links en rechts om je heen wel gemopper hoort, is het opvallend hoe rustig eigenlijk iedereen onder deze puinbak is.

Anderhalf uur later kon ik eindelijk mijn riem afdoen.

De borden gaven aan dat er een gate wisseling is en een vertraging van 30 minuten.

Tijd voor koffie en wat te eten.