Reisoverwegingen.

Toen ik jong was, vele jaren geleden, ging ik op reis en was ik weg. Ik weet nog zo goed hoeveel pijn het afscheid van mijn ouders in Londen me deed toen ik voor de eerste keer naar Australië ging.

Plots was ik alleen, verstoken van elke communicatie. brien schrijven die er 14 dagen over deden. Dat had ook weinig zin dus.

Hoe anders is het nu.

Mail, what's app, etc geven ons de mogelijkheden om constant in contact te blijven. Dat is een groot goed, maar is het ook nodig?

De vraag is wat de keerzijde van deze mogelijkheden is. Zijn we op reis, en ervaren we elke dag weer andere dingen, of zijn we tijdelijk even weg maar willen we alles thuis volgen? M.a.w. zijn we eigenlijk wel weg?

Ik heb er moeite mee om beiden te combineren.

Enerzijds wil ik graag vrij zijn, mijn gedachten niet op thuis richten maar op alle nieuws wat ik hier kan ervaren, anderzijds wil ik hen die ik op het thuisfront lief heb ook blijven volgen.

Eigenlijk is het wel grappig dat ik met dit probleem worstel. Veertig jaar geleden was dit geen probleem.

Mooi om te zien dat je weet dat er evolutie is, maar dat dat niet altijd tot positief voorbeeld van alle mensen zal zijn.

Ik ga nadenken over de mogelijkheden die het reizen mij brengt,en over de nadelen daarvan. Vrijheid, mogelijkheden, tegenover alleen zijn en een gevoeld gebrek aan samen.

De keus is aan mij.