Aan alles komt een end.

Zes uur wachten op het vliegveld van Rio de Janeiro is de laatste grote inspanning van deze reis.

De laatste twee dagen hebben we heerlijk aan het zwembad gelegen en rust de afgelopen periode de revue kunnen laten passeren. Heerlijk. Dobberen in het water, wat denken, wat naar palmbomen kijken, gewoon rust.

Fantastisch.

Vanochtend kwam de taxi om kwart over zeven voorrijden. De chauffeur had er goed de sokken in. Maar ja met al die gaten in de weg, moet je met 100km/u wel opletten. Snel reageren was aangewezen. Hij deed het goed.

Het vliegveld van Recife is niet echt groot. Zo tussen Schiphol en Eindhoven in.

De koffers werden doorgelabeled naar Amsterdam en onze instapkaarten voor beide vluchten werden geprint.

Helaas. In eerste instantie kwam er een gatewisseling. Van gate 9 verhuisde de goegemeente naar gate 13. Dat had een belletje moeten laten rinkelen. 13.

En ja hoor: vertraging.

Gelukkig was het geen vrijdag, anders..........

Omdat we toch zeven uur in Rio moesten wachten, maakte een beetje vertraging ons niet echt veel uit.

Na n vlucht van twee en n half uur kwamen we in Rio aan.  Het lange wachten was begonnen. En ja wat doe je dan? Winkeltjes kijken, eten, drinken, lopen, zitten en nog meer niks. En dan toch nog maar een wijntje.

Om acht uur aan boord van de Blauwe KLM vogel. We hebben een upgrade dus we zullen wel lekker zitten. Als alles goed gaat, komen we 12 uur later in Amsterdam aan. Dan is het donderdag 10 november.

Terugkijkend heb ik niet het idee dat ik lang weg ben geweest. Ik weet wel dat ik geweldige dingen heb meegemaakt. Prachtige mensen heb ontmoet, natuur heb gezien van allerlei kanten. Spanning en sensatie heb meegemaakt en intense bijna spirituele ervaringen heb opgedaan. 

Kortom een reis waarin zich het leven ten volle heeft getoond. Waar ik ongelooflijk blij en dankbaar voor ben dat ik dit heb mogen doen. Het geeft kracht om er voorlopig weer tegenaan te gaan.

Het was prachtig, maar deze reis is klaar.

Op naar het volgende avontuur.