Naar Rovereto.

Omdat we afgelopen nacht in n soort klooster sliepen, was het ontbijt vroeg. Om kwart over negen stonden Walter en Ton klaar voor de volgende etappe. 130 km. Best n end dus. Maar gelukkig ging, op een klein klimmetje na, alles bergaf. Veel hadden ze van mij niet nodig dus we spraken af voor de lunch in Trente. Bij het standbeeld van Dante.

 Ik had dus de ochtend voor mezelf en als eerste stop ging ik naar het wijndorp St Paolo.

Nou dat dorp bestond al duizend jaar en dat was te zien. Geweldig die kleine straatjes, en al die wijnhuizen.

St Paolo is het begin van de Sud Tiroler Wijn route.

Jammer dat ik niet kon blijven want er is vanavond een wijnfestival. Het festival van de grote flessen. Had graag n Magnum meegenomen.

Daarna naar Bolzano. Een grote stad met veel verkeer en veel opbrekingen.

Je komt in het verkeer ogen tekort. En dat overkwam mij ook. Dus voor ik het wist reed ik op een voetgangersgebied midden in het centrum. En daar was de politie.

Nu is mijn Italiaans in dit soort situaties geweldig. Dus was het verwonderlijk dat die Italiaanse politie mijn uitleg niet geheel begreep. 

Gelukkig heeft mijn dommigheid (of wat dan ook) me voor een bon kunnen behoeden. Bolzano is een hele leuke en gezellige stad. Echt n plaats om nog eens wat langer naar toe te gaan. 

Ik wilde de wijn route verder volgen maar het koste me zoveel tijd om de stad uit te komen, dat dat er, gezien de lunch afspraak met de boys, niet meer inzat.

Dus via de snelweg naar Trente.

Heerlijke lasagna op het centrale plein bij de dom.Trente heeft prachtige stadspaleizen. Echt de moeite waard om een middagje te bekijken.

De boys dachten dat ze in een vloek en een zucht in Rovereto zouden zijn. Nou, het werd n zucht. Geheel bezweet kwamen ze aan bij het hotel. 

Helaas spreekt niemand in dit hotel een woord over de grens. Dat was dus wat. Ik wilde drie eenpersoonskamers. Maar ja, Booking had gezegd, een eenpersoons en een tweepersoons.

Tja en leg dat dan maar eens uit in vloeiend Italiaans.

Maar goed, met handen, voeten en een mix van vele talen, kom je een heel end. Kortom, we hebben alle drie weer een eigen kamer.

Vanavond in de stad eerst wat gedronken en toen lekker gegeten.

Helaas brak er een onweer los en konden we niet droog de auto bereiken.

Maar gelukkig zijn we niet gesmolten.

Het was weer een prachtige dag vol fantastische indrukken. Het is een vreselijk mooi gebied qua natuur  steden en landschappen waardoor we reizen.

Morgen verder

 Wat mooi te beseffen dat dit hier altijd is, dat hier het leven gewoon haar gang gaat, al eeuwen, en dat ik er nu van bewust word. En als ik straks weer in Den Dolder ben, zijn die bergen hier nog steeds, zitten de mensen hier gewoon weer op n bankje langs de rivier, en gaat het leven gewoon door.

Het leert me te beseffen dat eindigheid eigenlijk niet bestaat.