Aan alles komt een einde.

Zondag 5 mei de laatste dag in de Marqueses eilanden. Om half zes liep de wekker af. En niet zonder reden. De Aranui voer een baai binnen in Ua Huka en moest draaien. Een spektakelstuk. Toe ze dwars lag waren er aan beide zijden nog maar enkele meters over. Geweldig om te zien. Na de draai van 180 graden moest het schip blijven liggen. Met bootjes werden lijnen overgebracht en moesten de zeelui de rotsen op springen om het schip vast te leggen. Aangezien de baai erg smal en lang is staat er een geweldige deining. In de tender komen was voor sommige mensen dan ook een ware verzoeking.  Gelukkig waren er de zeelui om een handje te helpen. Wat hebben we gelachen. Sommige mensen werden gewoon de tender in gegooid en daar opgevangen.  Het inschepen duurde dus wel even. Maar een mooiere komische voorstelling kun je niet bedenken. 

Eenmaal aan kant stonden er weer 4x4 autos klaar en werden we van Vaipaee via Hokatu naar Hane gereden. Onderweg natuurlijk weer prachtige uitzichten. We kwamen hoog boven het vliegveldje langs en konden mooi zien dat als je daar landt en je gebruikt de remmen niet goed dat je dan helaas pindakaas in zee stort. We waren precies op tijd om het vertrek van het vliegtuig van die dag te zien..

Na een museum wat best interessant was een botanische tuin was er een heerlijke lunch.allemaal lokale gerechten. 

Na de lunch met de auto's terug naar de boot. Het terug aan boord komen vanuit de tender was zo mogelijk nog lastiger dan in de ochtend. De golfslag was veel hoger dus het was echt zaak om het goede moment te kiezen van de overstap/gooi. Er werd dan ook niet meer gelachen. De spanning op de gezichten wasaf  te lezen.  Nadat iedereen weer veilig aan boord was hadden we een lezing van Victoria over kultuurmuziek en tatoeages etc. Toch weer interessant.  Ondertussen had het schip koers gezet naar onze bestemming van morgen. Rangiroa. 

Voordat we de eilanden echter definitief zouden verlaten stopte het schip op zo n 500 meter van de kust van Nuku Hiva   Een van de bemanningsleden, die meer dan 30 jaar gwerkt had ging met pensioen. Hij keerde terug bij zijn familie op Nuku Hiva. Het schip nam afscheid door 3x de scheepshoorn te laten klinken. De natuur deed er nog een prachtige zonsondergang bij. Een emotioneel moment. Een prachtig afscheid. 

Vandaag zijn we een dag op zee. Geen land te bekennen. Het is gek, we zijn op weg naar Rangiroa en Bora Bora. De reis gaat dus gewoon door. Maar toch voelt het als een soort terugweg. Weg van plekken die zonder te kunnen spreken je iets vertellen. Je wat laten zien en je laten nadenken. Het is dan ook dat onuitsprekelijke niet te vertellen gevoel wat deze eilanden me hebben gegeven, waarvan ik hoop dat ik dat nog erg lang bij me zal kunnen houden.