Fatu Hiva.

Het is vandaag zaterdag en we zijn op Fatu Hiva. Nou dacht ik gisteren dat het niet mooier kon maar de natuur stelde me weer in het ongelijk. Fatu Hiva is nog mooier dan al het voorgaande. Het schip ging voor anker in een baai werkelijk te mooi om te beschrijven.  Kijk maar naar de fotos. Vandaag was er voir de wandelaars onder ons een hike van 18 km. Het schip deed nl. twee baaien aan. De sportievelingen liepen dus gedurende de dag van de ene baai naar de andere. 8 km steil omhoog dan 3 km redelijk vlak en dan 7 km steil naar beneden. Dat was dus niks voor mij. Rob wel. Goed hoor van hem! 

De andere oudjes en gebrekkig ter been zijnde passagiers mochten later aan land. Dus weer een cultureel centrum (lees verkoopplaats van souveniers) een postkantoor en ditmaal geen bank maar een soort AH, praxis,C&A. en nog veel meer allemaal in 1 winkel. Een leuk dorp. En natuurlijk was er weer muziek. Tijdens de luch voer de boot naar de andere baai. Ook daar kon iedereen natuurlijk weer aan land. De lunch werd op het pooldek gereserveerd.  Het was alleen jammer dat er er forse wind stond. We hebben in een deuk gelegen. Alles waaide weg. Ik heb nog voorgesteld om de passagiers achter op het dek op te stellen met hun mond open. En dan het eten gewoon in de lucht te gooien.  Maar dat voorstel haalde het toch niet.  Het was hilarisch. A stormy lunch zullen we xan maar zeggen.

De rotsformaties boven het dorp zijn wonderbaarlijk en doordat ze omringt zijn door hele hoge en spitse bergen valt het zonlicht er telkens weer anders op. Je blijft aan het fotograferen.  

Terug aan boord snel een Tahitie shirt gekocht, je weet wel zo een met van die bloemen, zo een die je dus nooit meer aan trekt, maar goed het zou een Polynesische avond worden. Veel dames hadden bloemen kroonen besteld  het dek was versierd met palmtakken en overal stonden,hingen , lagen bloemen. Ze hadden echt hun best gedaan. 

Inmiddels heeft zich een soort tafelorde gemanifesteerd.  Wij eten vaak met 2 amerikanen, een Engels stel, een duitser, een dame uit Australië, gezellig.

De Fransen ( daarvan zijn er het meest) klitten erg samen daar die dombo 's geen of nauwelijks Engels spreken. Er is 1 man die mij altijd gewoon aanspreekt in het Frans . Heel gezellig want ik praat gewoon engels. Dus onze conversaties willen nog wel eens vast lopen. Dan lachen we beiden vriendelijk en gaan ons weegs. Ach ja wat maakt t allemaal uit. Als je maar lol hebt.

Aan onze tafel is de voertaal natuurlijk Engels. 

Oh ja het was Polinesian night. Het buffet en de wijn waren rijkelijk. Iedereen op z n paasbest; wel heel erg leuk.  Na het eten was er een grote dansgroep ingevlogen die ons vermaakte. De stemming zat er goed in. Het leuke van dit schip is dat de bemanning gewoon mee feest. Zij mengen zich onder de passagiers en eten en drinken vrolijk mee. Natuurlijk mogen de passagiers eerst hun eten halen.

Nadat de dansgroep weg was kon er door het publiek gedanst worden. Het feestje is doorgegaan tot na middernacht maar dat hebben wij niet meer meegemaakt. We moesten vandaag nl al om half zes op om de spectaculaire aankomst van het schip te zien in een wel zeer nauwe baai.