Isla de la Plata.

Na een vroeg, stevig,Engels ontbijt begon onze dag bij Isla de la Plata. Het eiland is een natuurreservaat en je kunt er alleen komen met plaatselijke vissersboten. Leuk bedacht. Zo verdienen die mensen ook nog wat. De bootjes lagen al klaar toen ons schip een baai invoer. Het overstappen was dit keer toch even wat lastiger dan de andere keren. De schippers van de bootjes deden dit voor de eerste keer en waren duidelijk nog niet ervaren. Deze kleine bootjes zijn natuurlijk veel gevoeliger voor de deining dan de Fram.  Het ging dan ook flink op en neer zodat je precies op het juiste moment de sprong moest maken. Het timing gevoel van sommige passagiers liet wat te wensen over. Maar gelukkig geen ernstige ongelukken.

Bij het eiland aangekomen haden we een "wet landing" dat wil zeggen dat je uit de boot in het water stapt en dan naar het strand toe loopt.

Ook hier deden de golven hun werk, wat niet door iedereen op prijs gesteld werd.

Er waren drie groepen. Een voor een 4 uur durende hike, een voor een 2 uur durende hike, en een voor een wandelingetje langs het strand.

Wij hadden ingetekend voor de twee uur. En dat was achteraf gezien maar goed ook.

Onder leiding van twee lokale gidsen en twee mensen van het Science team  gingen we op pad.

Het eiland heeft een droog tropisch woud. Dat wil zeggen dat er geen groen te zien was en het leek alsof alle vegetatie dood was. Maar dat is dus niet zo. Bij de eerste regen is het hele eiland plots groen. Alles komt tot groei en bloei 

Nu was alles gort droog. De regen moest nog komen 

Eerst ging het vals plat omhoog en toen kwamen we bij een "trap".

Na 175 zeer ongelijk treden  happend naar adem en met een hart wat op hol sloeg, kwam ik boven. 160 meter boven zeeniveau. Een prachtig uitzicht als beloning.  Na op adem te zijn gekomen gingen we verder. Vogels kijken.

Het eiland is een van de broedplaatsen van de "Blauwvoet Ja van Gent" en er is een kolonie fregat vogels. 

De Jan van Genten beschouwen dit eiland als van hun dus gaan ook niet voor mensen aan de kant. Ze blijven gewoon zitten waar ze zitten. Het broedseizoen was in volle gang dus overal vogels die elkaar het hof maakten, het huwelijk consumeerden, zaten te broeden of al kuikens hadden.

Op het eiland nestelen zo'n 3000 paren.

En zesduizend vis etende vogels scheiten veel. Heeeeeel veel. Hele stukken rots waren bedekt met deze witte guano. Jan van Genten nestelen op de grond dus je kwam ze overal tegen. Geweldig om zo dichtbij te kunnen komen. 

Als Fregat vogels over je hoofd scheren, schrik je je dood. Met een spanwijdte van meer dan twee meter en een snavel met een kromme haak eraan is het goed je te realiseren dat ook deze vogels alleen vis eten. Wat een machtig gezicht van dichtbij. In de lucht lijken ze stukken kleiner.

De Fram was ver buiten het eiland voor anker gegaan. Wij moesten weer terug naar het rangerstation waar ook de bootjes lagen. Het was nog n heel eind maar uiteindelijk na ruim 3 uur lopen waren we weer op het strand. Het bananenbrood smaakte prima.

Helaas had de wind wat in kracht toegenomen en de deining behoorlijk versterkt.

De transfer van de kleine bootjes terug op het schip had dan ook de nodige zeer spannende momenten in zich. Het is een wonder dat iedereen er zonder kleerscheuren vanaf is gekomen. Dat kon niet gezegd worden van een van de bootjes. Die moest na dit avontuur toch wel even naar de boothersteller.

Na de lunch nog n lecture gehad over de fregat vogels. Rond vijf uur naar de zevende verdieping voor de pre dinner drinks.

Het was een vermoeiende, maar erg interessante dag. Mijn lijf was toe aan wat rust dus op tijd naar bed.

​​​​​​