En weer verder.

De wekker liep af. Het was vijf uur in de ochtend. De telefoon ging. De taxi stond al klaar. BA is een wereldstad want ook op dit onzalige uur is er behoorlijk verkeer.

Het ritje naar het vliegveld was niet al te lang. Eigenlijk ligt het vliegveld Midden in de stad aan de rivier. Nou is die rivier hier wel zoooooo breed dat je zweert dat je aan de kust bent.

Maar goed, het is dus een rivier.

We hadden een binnenlandse vlucht dus geen gedoe met douane. Natuurlijk wel de veiligheidscontrole maar dat liep lekker door.

Bij de gate wachtend kwam de zon op. Een nieuwe dag met n nieuwe horizon. Ineens besefte ik me dat die opkomende ster zoveel kracht aan de wereld geeft,en ook aan mij. Het licht laat ons leven en dus reizen. ........... Mooi om hier op n vliegveld met een bakkie koffie even bij stil te staan

Het toestel zat helemaal vol. Helaas. Ook waren er van die schreeuwende en huilen kinderen aan boord, hetgeen mijn diepgevoelde kinderwens toch weer wat temperde. Tja, opvoeden is een kunst. En sommige ouders snappen dat niet zo.

Anderhalf uur later stonden we in Iguazu aan de grond. Het was warm.32 graden. Welkom terug in de tropen. 

Een mannetje stond met n bordje met onze namen ons op te wachten. Hij had n collega, en die had n busje. Dat kwam mooi uit. Wij dus in die bus met een stel Belgen erbij die alleen Frans spraken, en op naar het hotel 

De receptionist van het hotel ratelde in het zogenaamd Engels een heel verhaal af terwijl wij daar niets van begrepen.

Toen ik even alleen met hem was, achter de balie, zag ik wat het probleem was. Hij las zijn verhaal wat op zijn telefoon geprojecteerd was gewoon voor. Met zijn uitspraak van het Engels.

Geweldig. Noch hij, noch wij begrepen iets. Dus het was niet raar dat toen ik hem onderbrak, dat hij de weg kwijt was en dus weer opnieuw begon. Het is een aandoenlijk jong. Uiteindelijk begrepen we elkaar. 

Tja, de kamer was natuurlijk nog niet klaar. Maar omdat we nog niet ontbeten hadden, en in het vliegtuig alleen een kopje koffie hadden gekregen die naar Hema rookworst smaakte, moest de maag gevuld worden. 

Het was 10.00 uur en het hotelontbijt werd net afgeruimd. Jammer maar helaas 

Wij dus de stad in. Nou die stad stelt niet echt wat voor.

Op een terras wat gegeten met vreselijke- en veel te harde muziek. Met een biertje, we waren uitgedroogd. 

Omdat Rini hier in 2012 is geweest, gingen we op zoek naar haar hotel.

Dat zijn ze dus flink aan het verbouwen.

Terug in ons hotel de middag heerlijk aan het zwembad doorgebracht.

Nu een wijntje en straks hier in het restaurant eten.

Morgen worden we om half acht opgehaald voor een toer langs de Argentijnse kant van de watervallen. De gids gaf al aan dat het spectaculair gaat worden. Er is veeeeeel water.

Ik verheug me mateloos.

Morgen ga ik t jullie vertellen. Nog even geduld dus.